اختصاصی آبی روز: کم بودن میل جنسی رایج ترین شکل اختلال عملکرد جنسی در زنان است که آن را به صورت عدم تمایل مزمن به انجام فعالیت جنسی به گونه ای که منجر به ناراحتی و زجر فرد شود تعریف می کنند. (توجه داشته باشید اگر زنی به عدم تمایل به فعالیت جنسی به عنوان یک مشکل نگاه نکند این عدم تمایل اختلال محسوب نمی شود.)
عوامل فیزیولوژیکی بسیاری می توانند میل جنسی در زنان را کم کنند. یائسگی و یا یک بیماری پزشکی مزمن می تواند تغییراتی فیزیکی در فرد ایجاد کند که بر توانایی جنسی او تاثیر منفی  بگذارد و یا منجر به احساس درد و ناراحتی و همچنین کاهش لذت در حین فعالیت جنسی شود. 
در عین حال مصرف برخی از داروها نیز می تواند چنین پیامدهایی ایجاد کنند.

داروهایی که می توانند بر میل جنسی زنان اثرگذار باشند
داروهای خاصی وجود دارند که می توانند در تعادل هورمون ها و یا در کار پیام رسان های شیمیایی در مغز ایجاد اختلال کنند و در نتیجه مشکلاتی در میل جنسی و توانایی زنان برای رسیدن به ارگاسم بهمراه آورند.

این داروها عبارتند از:
داروهای ضد افسردگی:
داروهایی که برای درمان افسردگی و کاهش علایم اضطراب استفاده می شوند متداول ترین نوع داروها هستند که به اختلال کاهش میل جنسی و یا سایر مشکلات جنسی زنانه می انجامند.
به عنوان مثال، برخی از داروهای متداول ضد افسردگی  که می توانند میل جنسی را کاهش دهند عبارتند از: فلوکستین (Prozac)، پاروکستین (Paxil) و سرترالین (ZOLOFT). این داروها داروهای SSRIs (مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین) اند، یعنی با افزایش میزان هورمون سرخوشی سروتونین در مغز، باعث بهبود وضعیت روحی فرد می شوند.
 به گفته دکتر جنیفر برمن، اورولوژیست، متخصص طب جنسی زنان و مدیر مرکز سلامتی زنان برمن در لس آنجلس، مشکل اینجاست: "اگرچه سروتونین اثری مثبت بر روی خلق و خوی فرد دارد اما می تواند اثری منفی نیز بر روی میل جنسی و رسیدن به ارگاسم در زنان داشته باشد."

قرص های جلوگیری از بارداری:
به گفته دکتر برمن 30 تا 40 درصد از زنانی که قرص های ضد بارداری استفاده می کنند ممکن است به اختلال کاهش میل جنسی دچار شوند. قرص ها ضد بارداری میزان تستوسترون را پایین می آورد که این امر می تواند توانایی جنسی فرد را کاهش دهد.
داروهای ضد فشار خون: برخی از داروهایی که معمولا برای فشار خون بالا تجویز می شوند مانند دیورتیک ها( مثل فوروزماید یا لازیکس)و مسدود کننده های بتا( مانند متوپرولول) می توانند منجر به اختلال کاهش میل جنسی شود. این داروها می توانند میل جنسی را کاهش دهند و در رسیدن به ارگاسم ایجاد اختلال کنند.

شیمی درمانی و داروهای ضد سرطان:

داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شوند نیز در ایجاد اختلالات میل جنسی موثر هستند. برای مثال "تاموکسیفن" داروی درمان سرطان پستان منجر به کاهش سطح استروژن می شود که این خود کاهش میل جنسی را بهمراه دارد. "سیکلوفسفامید" که یک داروی شیمی درمانی است خشکی واژن، کاهش میل جنسی و اختلال در رسیدن به اوج لذت جنسی را بهمراه دارد.

داروهای ضد آکنه: "اسپیرنولاکتون" دارویی است که معمولا برای درمان آکنه تجویز می شود. این دارو ادرار آور است و در درمان فشار خون و نارسایی قلبی نیز استفاده می شود. این دارو همچنین می تواند اثری منفی بر روی میل جنسی بگذارد و به اختلال کاهش میل جنسی بیانجامد.

نخل بادبزنی اره: این داروی گیاهی ممکن است میزان تستوسترون را پایین بیاورد و نقش مهمی در ایجاد اختلال کاهش میل جنسی ایفا کند.

جایگزین کردن داروها
زنانی که از اختلال کاهش میل جنسی ناشی از داروها رنج می برند می توانند از داروهای جایگزین استفاده کنند و یا سایر روش های درمانی را امتحان کنند. به گفته دکتر برمن اگر این اختلال از قرص های ضدبارداری خوراکی ناشی می شود می توانند از سایر روش های پیشگیری از جمله دستگاه های درون رحمی استفاده کنند.

اگر مصرف داروهای ضدافسردگی دلیل اختلال کاهش میل جنسی شماست با دکتر خود درباره کاهش دوز داروهای مصرفی تان صحبت کنید و یا حتی به دنبال علت های دیگری برای افسردگی تان بگردد زیرا یکی از دلایل افسردگی که اغلب نادیده گرفته می شود بهم خوردن تعادل هورمونی فرد است. و یا حتی می تواند داروهای شما را با داروهای دوپامین محور که کمتر احتمال دارد منجر به اختلال عملکرد جنسی شود جایگزین کند.

برای جایگزین کردن داروهای فشار خون بالایی که به اختلال عملکرد جنسی منجر می شوند می توانید از مسدود کننده های کانال کلسیم و یا مهار کننده های ACE استفاده کنید . به گفته دکتر برمن این داروها کمتر به اختلال عملکرد جنسی منجر می شود.

اگر از جمله افرادی هستید که از اختلال کاهش میل جنسی رنج می برید حتما با پزشکتان در این باره صحبت کنید. اگر داروها مسبب این اختلال باشند قطعا گزینه های دیگری نیز پیشرو دارید که کمک خواهد کرد تا زندگی جنسی رضایت بخش تری داشته باشید.